—Ξένια! Ξένια! Ξύπνα, κορίτσι μου – δέν έχουμε πολύ χρόνο!

Η μέρα δεν είχε ακόμα αρχίσει και ήδη η μάμα έχει στείλει την Ελευθερία να με βγάλει απ’ το κρεβάτι. Ακόμα και απο εκεί που ήμουν εγώ, μπορούσα να ακούσω την γιαγιά στην κουζίνα.

Γίνεται xαμός πρωινιάτικα, σκέφτηκα με κούραση, τραβώντας την κουβέρτα πάνω απο το ξεμαλλιασμένο κεφάλι μου. Η Ελευθερία έβγαλε μια κραυγή όταν με είδε να ξαναπέφτω στο κρεβάτι μου.

Κάθε φορά που ερχόταν ο Θείος Μάκης, το σπίτι μας δεν είχε ούτε στιγμή ησυχίας. Ο Θείος Μάκης έχει παντρευτεί την μεγαλύτερη ψηλομύτα του χωριού μας. Να έψαχνε να βρεί αυτή την γυναίκα, δεν θα την έβρισκε.

Εγώ λέω ότι του ρίχτηκε. Τρώω και μια σφαλιάρα όταν το ξεστομίζω μπροστά στην μαμά. Ο Θείος Μάκης ήταν άνθρωπος διαμάντι, σας λέω. Πώς πήρε αυτή την μέγαιρα, δεν ξέρω.

Αχ, ναι. Αυτή η μέγαιρα είχε και όνομα – ένα όνομα απ’ τις κωμωδίες του εξήντα.

Αφροξυλάνθη την λέγανε, και ήταν κόρη έμπορου.

Η Μαντάμ Αφροξυλάνθη μας επισκεπτόταν σήμερα -

Και δεν μου άρεσε αυτό καθόλου.